Reprezentacja i reklama, konsumpcja spożywcza oraz indywidualne promocje w firmie

Ostatnio – Dyrektor Izby w Poznaniu wydał serię interpretacji dotyczących prawdziwej zmory księgowego – wszelkiego rodzaju świadczeń o charakterze reklamowo-reprezentacyjnym. Mamy więc spory materiał poglądowo-porównawczy od powszedniej kawy i ciasteczek w biurze, po spotkania biznesowe w restauracjach i towary wysyłane do eksponowania za granicę.

Kawa i ciasteczka w biurze (także na potrzeby pracownicze)

Wydatki z tytułu zakupu artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu i biur, które to artykuły spożywcze są zużywane jako drobne poczęstunki dla klientów odwiedzających Spółkę, szkoleń klientów, podczas akcji promocyjnych, zużywane w trakcie narad pracowniczych, spotkań pracowników poszczególnych działów, w trakcie procesu sporządzania inwentury, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodem, które należy zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie ich faktycznego poniesienia (zaksięgowania) na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=292868&i_smpp_s_strona=1

ILPB3/423-358/11-4/MM 2011.11.14

Wieczór w knajpie z kontrahentem

Zwyczajowo spotkania biznesowe w restauracjach odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na dotychczasowym kliencie lub potencjalnym kontrahencie, za którego koszty posiłku płaci podatnik, zainteresowany np. przyjęciem jego oferty.

Reasumując, wydatki związane z zakupem usług gastronomicznych oraz towarów spożywczych w związku z pobytem pracownika Spółki wraz z kontrahentem w restauracji nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=292884&i_smpp_s_strona=1

ILPB3/423-358/11-5/MM 2011.11.14

Drukowane materiały informacyjne upominki świąteczne oraz próbki, na potrzeby CIT – koniecznie z logo (data ich rozliczenia w koszty)

Wydatki poniesione na zakup drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych oraz próbek produkowanych przez Spółkę wyrobów stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z kosztów podatkowych wykluczyć natomiast należy wydatki poniesione na próbki, takie jak zakupione towary, bowiem jak wskazuje definicja słownikowa – próbka, to „niewielka ilość jakiegoś towaru, dawana nieodpłatnie klientowi do przetestowania; wynik czyichś starań, doświadczeń, dający o nich jakieś wyobrażenie; potwierdzenie, dowód czegoś” (Słownik języka polskiego PWN – http://sjp.pwn.pl). W kontekście powyższego, przez próbki można rozumieć pojedyncze egzemplarze danego rodzaju produktów Spółki.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, która za próbki uznaje także zakupione towary. Zakupione towary nie noszą znamion reklamowych i nie mogą z mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast odnośnie prezentów przekazywanych nieodpłatnie kontrahentom należy zauważyć, że problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy wydatki dotyczące tych prezentów ukierunkowane będą na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też mają na celu zachęcanie kontrahentów do utrzymania kontaktów oraz nabywania oferowanych produktów i towarów.

W przypadku oferowania prezentów z logo firmy uznać należy, że do czynienia mamy z reklamą polegającą na promowaniu przedsiębiorstwa bez konieczności jednoczesnego promowania oferowanych towarów bądź usług. Zatem, o ile wartość jednostkowa przedmiotowych prezentów będzie niska oraz ich rozdysponowanie będzie miało charakter masowy, to wydatki poniesione na ich zakup nie będą spełniały kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia „reprezentacji” i będą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają jednoznacznie progu wartościowego, który wskazywałby czy wydatek o określonej wysokości można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, czy też nie.

Z kolei wydatki z tytułu przekazywanych prezentów nieposiadających logo Spółki, stanowią wydatki o charakterze reprezentacyjnym przez co nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. Wynika to z faktu, iż upominki, które nie noszą oznaczeń Wnioskodawcy, nie promują logo lub marki firmy. Ponadto, na ogół gadżety takie nie wiążą się ze specyfiką prowadzonej działalności, a ich wręczanie służy przede wszystkim budowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czy też kształtowaniu lepszego jej postrzegania na zewnątrz.

Powyższe odnieść także należy do nabycia upominków nieposiadających logo Spółki, które przekazywane są kontrahentom jako np. upominki świąteczne. Wydatki z tego tytułu nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ze względu na swój reprezentacyjnych charakter.

W świetle powyższego, wydatki na zakup drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów małej wartości z logo Spółki oraz próbek produkowanych przez Spółkę wyrobów – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy inne niż bezpośrednio związane z przychodem, które mocą art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia.

Z treści art. 15 ust. 4d ww. ustawy, wynika bowiem, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f – 4h , uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast wydatki na zakup prezentów i upominków dla kontrahentów, które nie posiadają oznaczeń (logo) Spółki nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Także poniesione przez Spółkę wydatki na próbki, takie jak zakupione towary, nie spełniają przesłanek pozwalających na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=292898&i_smpp_s_strona=1

ILPB3/423-358/11-6/MM 2011.11.14

Przekazanie towarów na potrzeby osobiste pracownika nie jest kosztem, także w zakresie VAT należnego

Wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie przedmiotowych materiałów reklamowych przekazywanych na cele osobiste pracowników, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przekazywanie materiałów reklamowych (gadżetów, prezentów) wykazujących znamiona reprezentacji, mimo że są oznakowane logo wskazuje na to, że jest to de facto reprezentacja i poniesione przez podatnika wydatki na zakup takich materiałów stanowią wydatki o charakterze reprezentacyjnym podlegającym wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów przekazywanych na cele osobiste pracownika tut. Organ wskazuje, iż zgodnie z rozstrzygnięciem zawartym w interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 14 listopada 2011 r. nr ILPP2/443-1154/11-9/MN, Spółka winna opodatkować takie przekazanie podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Dyspozycja przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie obejmuje jednak sytuacji opisanej w stanie faktycznym, bowiem przekazanie towarów zakupionych przez podatnika nie następuje na cele reklamowe lub reprezentacji. Oznacza to, że Spółka nie ma prawa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług od przekazania nieodpłatnego pracownikowi nabytych wcześniej towarów na cele osobiste pracownika Spółki, innych niż towary co do których istnieje wynikający z przepisów bhp obowiązek ich dostarczenia pracownikowi przez pracodawcę.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=292914&i_smpp_s_strona=1

ILPB3/423-358/11-8/MM 2011.11.14

Towary nabyte i przekazuje na cele osobiste pracownika

Z art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka nabywa towary i przekazuje je na cele osobiste pracownika Spółki, przy czym nie chodzi tutaj o towary, co do których istnieje wynikający z przepisów bhp obowiązek ich dostarczenia pracownikowi przez pracodawcę.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, iż podlega opodatkowaniu przekazanie nabytych przez Spółkę towarów na rzecz pracowników, bowiem w tym przypadku ma miejsce przekazanie towarów na cele osobiste pracowników.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie nabytych przez Spółkę towarów na cele osobiste pracowników – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem służy ono zaspokojeniu celów osobistych pracowników i nie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

 

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=293003&i_smpp_s_strona=1

ILPP2/443-1154/11-9/MN 2011.11.14

 

VAT od towarów wysyłanych w celach ekspozycyjno-reklamowych

Spółka w ramach akcji reklamowo-marketingowych wysyła do swoich klientów poza granicami Polski (na terytorium Unii Europejskiej oraz na terytoria poza Unią Europejską) m.in. wyroby, towary oraz tak zwane ekspozytory, przeznaczone na ekspozycję i reklam.

Nieodpłatne wydanie wyrobów wysyłanych w ramach akcji reklamowo-marketingowych poza granice Polski (na terytorium Unii Europejskiej oraz na terytoria poza Unią Europejską), spełniających definicję próbki określoną w art. 7 ust. 7 ustawy oraz wyrobów, towarów oraz tak zwanych ekspozytorów, przeznaczonych na ekspozycję i reklamę, niespełniających definicji próbki, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł – nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy.

Z kolei, nieodpłatne wydanie wyrobów, towarów oraz tak zwanych ekspozytorów, przeznaczonych na ekspozycję i reklamę, niespełniających definicji próbki określonej w art. 7 ust. 7 ustawy, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, przekracza 10 zł – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, w momencie spełnienia warunków dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do skorzystania w przedmiotowych transakcjach z obniżonej do wysokości 0% stawki podatku.

Dodać należy, iż w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, Zainteresowany stwierdził, iż przekazywanie przez niego nieodpłatnie towarów nie podlega opodatkowaniu, bowiem podlega opodatkowaniu według stawki 0% jako dostawa towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub w ramach eksportu towarów.

Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak kwoty podatku należnego z tytułu wydanych towarów) – pojęcia te nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której część nieodpłatne przekazanych towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast część towarów podlega opodatkowaniu, ale korzysta z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1&i_smpp_s_dok_nr_sek=293007&i_smpp_s_strona=1

ILPP2/443-1154/11-12/MN 2011.11.14

Reklama